Vandaag houdt iedereen een schuin en verwachtingsvol oog gericht op de brievenbus . En ook vraagt men zich misschien af: ” Zal er een bloemetje zijn afgegeven ? “ Daar wordt veel over nagedacht. St Valentijn’s dag is inmiddels gekaapt door de commercie . Maar voor mij betekent 14 februari vooral de geboortedag van mijn Grootmoeder in 1917. Oma had veel tegenslag in haar leven te verduren .
‘Zus’ bleef dus jongste en werd al gauw door haar inmiddels hertrouwde vader in een kindertehuis geplaatst bij zeer strenge nonnen , "Geen prettige jeugd gehad" was haar nuchtere oordeel.
Ze trouwde op 10 mei 1939 , dus precies één jaar voor de Duitse inval , met Teun die haar op handen droeg en ondanks haar nukken en geklaag altijd trouw gebleven is . Ze bleven redelijk lang kinderloos terwijl familieleden aanvankelijk toch fluisterde dat het een ‘moetje’ was geweest. Toen de Moffen Rotterdam bombardeerden op 14 mei 1940 bleef Hillegersberg gespaard maar de vlammen en rook brachten mijn Oma in paniek met name over de met centen bij elkaar gespaarde net aangeschafte loper voor de trap . Haar : “Teun , mijn loper!!” is een gevleugeld woord geworden in onze familiegeschiedenis .
Midden in de oorlog werd onze moeder geboren . Mijn opa vroeg de kraamzuster van dienst naar haar naam en vernoemde zijn dochter naar haar : Marianne !
Opa werd ergens in 1943 opgepakt voor het uitgraven van een paar houten paaltjes voor brandhout en naar Kamp Amersfoort gevoerd waar hij wonderwel kon ontsnappen in een broodkar . Hij wilde 'gewoon' terug naar zijn ‘Meissie’ en z’n dochtertje ! Over zijn ervaringen in Kamp Amersfoort heeft hij nooit gesproken.
Oma werd geboren als jongste in een groot gezin, ze heeft haar moeder niet gekend want die overleed in het kraambed van het kind wat na mijn oma kwam.
Catharina van der Toorn -van der Heijden , mijn overgrootmoeder
‘Zus’ bleef dus jongste en werd al gauw door haar inmiddels hertrouwde vader in een kindertehuis geplaatst bij zeer strenge nonnen , "Geen prettige jeugd gehad" was haar nuchtere oordeel.
Jacoba 'Zus' van der Toorn 
Ze trouwde op 10 mei 1939 , dus precies één jaar voor de Duitse inval , met Teun die haar op handen droeg en ondanks haar nukken en geklaag altijd trouw gebleven is . Ze bleven redelijk lang kinderloos terwijl familieleden aanvankelijk toch fluisterde dat het een ‘moetje’ was geweest. Toen de Moffen Rotterdam bombardeerden op 14 mei 1940 bleef Hillegersberg gespaard maar de vlammen en rook brachten mijn Oma in paniek met name over de met centen bij elkaar gespaarde net aangeschafte loper voor de trap . Haar : “Teun , mijn loper!!” is een gevleugeld woord geworden in onze familiegeschiedenis .
Midden in de oorlog werd onze moeder geboren . Mijn opa vroeg de kraamzuster van dienst naar haar naam en vernoemde zijn dochter naar haar : Marianne !
Opa werd ergens in 1943 opgepakt voor het uitgraven van een paar houten paaltjes voor brandhout en naar Kamp Amersfoort gevoerd waar hij wonderwel kon ontsnappen in een broodkar . Hij wilde 'gewoon' terug naar zijn ‘Meissie’ en z’n dochtertje ! Over zijn ervaringen in Kamp Amersfoort heeft hij nooit gesproken.
Zus Bossche-van der Toorn in "-"dracht 1947
Deze foto’s gaven mijn Oma een dubbel gevoel . Ze lagen wel binnen handbereik en ik vroeg er als kind vaak naar maar er zat ook een donkere herinnering aan deze vakantiekiekjes uit 1947.
Oma en Opa hadden namelijk een zoontje gekregen , mijn 'oom John', maar die werd niet ouder dan een week . Het verlies heeft een traumatische uitwerking gehad op het gezin, ook mijn moeder had het vaak nog over haar broertje. Op deze foto’s is Zus aan het aansterken bij de familie de Kunder uit Nieuwdorp die haar hees in deze dracht ‘leuk voor later’!
De volle emotionele impact op mijn oma van deze foto’s heb ik pas veel later kunnen begrijpen maar toch geloof ik dat Oma graag de kans greep om haar verhaal te doen . De foto’s geven veel pijn weer maar ook een nuchtere constatering dat het leven gewoon door moet gaan, voor mijn Oma was dat tot haar zesenzeventigste jaar.
eerder geplaatst op Facebook 14 februari 2014
